بیوگرافی «رضا یزدانی»

رضا یزدانی (زاده ‎۲۴ مهر ۱۳۵۲ در تهران) خواننده، نوازنده، آهنگساز و هنرپیشه ایرانی می‌باشد. او از نوجوانی موسیقی کار می‌کند. تخصّص او در نواختن گیتار به‌ویژه گیتار الکتریک است. اشعار ترانه‌های انتخابی او بطور عمده درون‌مایهٔ اجتماعی و نوستالژیک دارند. او فرزند دکتر حسن یزدانی است. پدر او در تاریخ ۱۹ فروردین به دیار باقی شتافت. او فارغ التحصیل لیسانس رشته مهندسی چوب و کاغذ می باشد، زمانی دروازبان فوتبال بود، دندان پزشک تجربی است و می گوید من آدم خاطره بازی هستم و نوستالژی در زندگی ام نقش پررنگی را ایفا می کند.

سخت گیری خانواده + فوتبل

رضا یزدانی : به خاطر حرفه پدرم، دندان پزشکی موضوع تحصیل در خانواده مان حرف اول را می زد پدرم به شدت به تحصیلات اهمیت می داد  اما من به شدت از درس و مدرسه فراری و شیفته خوانندگی بودم آرزو داشتم که تمام وقتم را با موسیقی بگذرانم؛

اما جو جامعه ما در آن شرایط، به دلیل جنگ، به گونه ای نبود که بخواهم به سمت موسیقی بروم. به همین خاطر، بیشتر وقتم را با ورزش، به ویژه دروازه بانی فوتبال، می گذراندم

علاقه به خوانندگی

کلاس اول دبیرستان یک دستگاه کیبورد خریدم و یک‌ سال با آن تمرین کردم

البته سازدهنی هم می‌ زدم، کلاس سوم دبیرستان یکی از دوستانم از آلمان برایم یک گیتار هدیه آورد این را هم بگویم که پدرم اجازه نمی‌ داد درگیر موسیقی شوم؛ او می‌ گفت باید درست را بخوانی …

دندان پزشک تجربی ام

تابستان ها، چون اوقات فراغتم زیاد بود، به عنوان دستیار با پدرم همکاری می کردم و در آن مدت آن قدر پیشرفت کردم که به اندازه یک دندان پزشک تجربی از عهده کارها بر می آمدم. هیچ وقت یادم نمی ورد وقتی پدرم کار جراحی را انجام می داد ،بخیه هاش را انجام می دادم

با این حال، هیچ علاقه ای به این کار برای شغل آینده ام نداشتم.

چوب و کاغذ و موسیقی

پدر و مادرم تصور می‌کردند موسیقی نمی‌ تواند آینده روشنی را برایم رقم بزند

به همین دلیل از من خواستند در کنار درسم به موسیقی ادامه دهم. من به واسطه پدرم در رشته مهندسی چوب و کاغذ تحصیل کردم  درواقع به دانشگاه رفتم که بتوانم با خیال راحت موسیقی کار کنم.

شروع با یک تیم حرفه ای

زمانی که من موسیقی را شروع کردم فرشید اعرابی یک گروه داشت که کارهای خوب غربی را کاور می‌ کردند وقتی صدای من را شنید و کارهای انگلیسی که می‌خواندم را گوش داد به من گفت : بیا خواننده گروه ما شو، من یکدفعه وارد فضایی حرفه‌ ای شدم با کسانی شروع کردم که چند سال به صورت حرفه‌ ای کار کرده بودند.

سال ها در اوج

من از سال 78 به واسطه آلبوم شهر دل وارد عرصه موسیقی شدم و حالا با گذشت هفده سال، شاید جزو معدود خواننده هایی باشم که هنوز مانده ام و کار می کنم و نه تنها نسبت به آن دوران شروع کارم، افتی نداشتم، بلکه پیشرفت هم کردم. شاید دلیل این موضوع به این خاطر است که موسیقی ام را در یک سطح نگه نداشتم و بنا به شرایط روز جامعه آن را جلو بردم و تغییرات زیادی را در ترانه، ملودی و تنظیم آن ایجاد کردم.

الگو

یکسری گروه غربی مثل پینک فلوید الگوی من بودند. از بین خواننده‌ های ایرانی هم مرحوم فرهاد مهرداد را الگو قرار دادم، او از نظر ساختار صدایی و لحن خوانش، جزء موزیسین هایی محبوب من است.

پاداش سرکشی

اگر به من بگویند پررنگ ترین خصوصیات اخلاقیت چیست ؟ بی تردید می گویم قدرت ریسک پذیری ام. در طول این سال ها، همیشه سعی کردم دست به ریسک بزنم و می خواهم تا آخر عمرم هم با ریسک های بزرگ، زندگی کنم و ترسی هم از این بابت ندارم.

بازیگری

من سابق بر این تئاتر هم کار کرده بودم اما به هر حال در فیلم های تهران، طهران و بوی گندم نقش های اصلی و پررنگی را ایفا کردم و خدا را شکر بازخورد خوبی هم داشت

در واقع در مقام یک بازیگر توانستم اهالی فن را راضی کنم.